Στον λόφο βόρεια της Μονής της Αγίας Λαύρας υψώνεται ένα από τα λαμπρότερα μνημεία του Έθνους, το Πανελλήνιο Ηρώο Εθνικής Παλιγγενεσίας Αγωνιστών του 1821. Η απαρχή της δημιουργίας του ανάγεται στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν με πρωτοβουλία του Συλλόγου Καλαβρυτινών συγκροτήθηκε μία Ερανική Επιτροπή για την κατασκευή του μνημείου. Το 1911 καλείται από το Παρίσι ο γλύπτης Κ. Θ. Δημητριάδης για να επιλέξει την τοποθεσία όπου θα ανεγερθεί το μνημείο και μαζί με τον συνεργάτη του Αν. Μεταξά υποβάλλουν τις πρώτες προτάσεις τον Ιανουάριο του 1912. Τον Μάρτιο του 1927, όταν πλέον είχε συγκεντρωθεί το ποσό των 100.000 δρχ., αποφασίστηκε να ξανακληθεί ο Κ. Δημητριάδης και να αρχίσει τις προκαταρκτικές εργασίες. Η οριστική ανάθεση του έργου στον γλύπτη έγινε τον Οκτώβριο του 1928 και το πρόπλασμα, σε κλίμακα ¼, παραδόθηκε τον Απρίλιο του 1930. Στις 24 Ιουλίου 1932 κατατέθηκε ο θεμέλιος λίθος του ηρώου. Το 1938 ανατέθηκε στον Κ. Δοξιάδη η μελέτη και η εκτέλεση των λοιπών αρχιτεκτονικών έργων, όπως του σταθμού, των προπυλαίων και της κύριας κλίμακας πρόσβασης. Ωστόσο, η έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ο θάνατος του καλλιτέχνη, κατά τη διάρκεια της κατοχής, άφησαν ημιτελές το Μνημείο. Η Επιτροπή ανασυγκροτήθηκε το 1966 και στις 25 Μαρτίου 1971, κατά τον εορτασμό των 150 χρόνων από την έναρξη της επανάστασης και της χιλιετίας της Αγίας Λαύρας, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του Ηρώου. Στη σημερινή του μορφή, το Μνημείο αποτελείται από σύνθεση τριών ανδριάντων που αναπαριστούν τη συμμετοχή του κλήρου και των αγωνιστών στην Επανάσταση του 1821. Δεσπόζει επιβλητικά στο λόφο έξω από την ηρωική πόλη των Καλαβρύτων ως ανάμνηση της Εθνεγερσίας. Λίγους μήνες πριν τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, η ΑΙΓΕΑΣ ΑΜΚΕ ανέλαβε την αποκατάσταση του Μνημείου, τη συντήρησή του, καθώς και την ανάδειξη του περιβάλλοντος χώρου του.
